Ang larawang ito ay nagpapakita ng isang nakakatawang ngunit mapanlikhang pagsilip sa realidad ng ating pagtrato sa maliliit na nilalang tulad ng ipis. Sa imahe, may isang cute na ipis na lumuluha habang papatungan ng tsinelas, kasabay ng kanyang malungkot na pahayag: “Pasensya kana kung nagulat kita… Pero di ko alam na ang makita mo ako ay sapat nang dahilan para tapusin mo ang aking buhay.” Sa unang tingin ay nakakatawa ito, ngunit sa likod ng komedya ay may malalim na mensahe tungkol sa kung paano tayo madalas gumawa ng desisyon batay sa takot o pagkasuklam, kahit pa ang kabila nito ay buhay rin na may karapatan mabuhay.
Pinapaalala nito sa atin na ang lahat ng nilalang, gaano man kaliit, kadumi, o kadalas iwasan, ay bahagi pa rin ng mundong ito, at may dahilan ang kanilang pag-iral.
Ngunit higit pa sa pagbibigay-halaga sa mga hayop, may mas malalim na aral din ito tungkol sa kung paano natin tinitingnan at tinatrato ang kapwa tao. Sa lipunan, madalas tayong makakita ng mga nasa kapangyarihan. Tulad ng ilang politiko at mayayaman, na tila walang pakundangan sa pagtapak sa dangal at karapatan ng mga mas mahina. Parang tsinelas na handang durugin ang hindi nila gusto, o mga taong hindi nila kapaki-pakinabang.
Ang imahe ng ipis ay sumasalamin sa mga inaapi, mga tinatawanan, mga hindi pinapakinggan, at paalala ito sa atin na ang tunay na lakas ay hindi nasusukat sa kakayahang manakit, kundi sa kakayahang umunawa, magpatawad, at magbigay halaga sa kahit kaninong nilalang. Sa huli, ang kababaang-loob at malasakit ang tunay na sukatan ng pagkatao.